Projekt uchwały w sprawie nadania nazwy drodze wewnętrznej położonej na terenie Gminy Miasto Lębork.

U C H W A Ł A Nr ......................

Rady Miejskiej w Lęborku

z dnia ...............................

uchwala się, co następuje:

§ 1

Nadaje się drodze wewnętrznej, zlokalizowanej na części działki nr 156/6 i działkach nr 443, 133/3, 445, obręb 3, położonej na terenie Gminy Miasto Lębork, nazwę: - ulica Witkacego.

§ 2

Przebieg drogi wewnętrznej zaznaczono na załączniku nr 1 do niniejszej uchwały.

§ 3

Wykonanie uchwały powierza się Burmistrzowi Miasta Lęborka.

§ 4

Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego.

Uzasadnienie

do uchwały .........................

Rady Miejskiej w Lęborku

z dnia .......................

Uchwała dotyczy nadania nazwy drodze wewnętrznej, stanowiącej dojazd do terenu położonego w rejonie ulicy Malczewskiego i Kossaka, dla którego opracowano koncepcję urbanistyczną dla podziału geodezyjnego.

Zgodnie z w/w koncepcją dokonano wydzieleń geodezyjnych, w tym terenu o funkcji komunikacyjnej oraz udostępniono część nowych działek inwestorom.

Wniosek w sprawie nadania nazwy drodze, złożyli właściciele posesji graniczących bezpośrednio z tą drogą.

Wydaje się, że nadanie nowej nazwy drodze i ustalenie w oparciu o nią nowych adresów jest lepszym rozwiązaniem niż przyporządkowanie poszczególnym posesjom numeracji jako kontynuacji numeracji z ulic Kossaka czy Malczewskiego.

Zaproponowana przez mieszkańców nazwa drodze wewnętrznej „ulica Witkacego” z pewnością nawiązuje do nazewnictwa ulic łączących się tym ciągom komunikacyjnym (ulica Kossaka, ulica Malczewskiego).

Biografia

Witkiewicz Stanisław Ignacy, pseudonim Witkacy, ur. 1885 w Warszawie, zm. 1939 w Jeziorach na Polesiu, filozof, teoretyk sztuki, malarz, dramatopisarz, prozaik. Większość dzieciństwa i młodości spędził w Zakopanem, z którym wiąże się znaczna część jego życia. W 1905 rozpoczął studia malarskie w Krakowie. W 1914 wyruszył do Australii jako współpracownik (rysownik i fotograf) wybitnego etnografa i antropologa B.Malinowskiego. Jesienią 1914 wraca do Europy. Zatrzymuje się u krewnych w Petersburgu, gdzie kończy kurs oficerski. Walczył na froncie jako oficer armii carskiej: był światkiem upadku cara i wybuchu rewolucji. Wróciwszy w 1918 do Polski, osiadł w Zakopanem. W 1918-22 współpracował z awangardową grupą artystyczną Formiści (pierwotna nazwa Ekspresjoniści Polscy), w 1922-23 z redakcją „Zwrotnicy”. W 1925 założył w Zakopanem Towarzystwo Teatralne, które przekształciło się wkrótce w awangardowy Teatr Formistyczny. Do późniejszych inicjatyw Witkacego należała założona w 1928 w Warszawie Firma Portretowa S.I. Witkiewicz. Mieszkał na przemian w Warszawie i w Zakopanem. Stopniowo porzucając malarstwo (oprócz portretowego), zwracał się ku literaturze. Opublikował liczne artykuły, felietony, rozprawy teoretyczne. Napisał ponad trzydzieści sztuk teatralnych i cztery powieści. W 1985 UNESCO ogłosiło rokiem Witkacego (stulecie urodzin). Wygłaszał też odczyty i reżyserował własne sztuki. Pod koniec życia poświęcił się głownie filozofii. Witkacy był twórcą wszechstronnym, ale dojrzałość artystyczną najwcześniej osiągnął jako malarz.

Uchwała nie wywoła skutków w postaci zmiany w dotychczasowych adresach.