Projekt uchwały w sprawie odpowiedzi na skargę spółki Fortuna Spółka z o.o w Warszawie na uchwałę nr XXV-272/2008 Rady Miejskiej w Lęborku z dnia 31.07.2008 r. w sprawie wyrażenia opinii o lokalizacji salonu gier na automatach przy ul. Staromiejskiej 17E w Lęborku.

UCHWAŁA Nr …………

Rady Miejskiej w Lęborku

z dnia ……………………. 2008 r.

w sprawie: odpowiedzi na skargę spółki Fortuna Spółka z o.o w Warszawie na uchwałę nr XXV-272/2008 Rady Miejskiej w Lęborku z dnia 31.07.2008 r. w sprawie wyrażenia opinii o lokalizacji salonu gier na automatach przy ul. Staromiejskiej 17E w Lęborku

Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 z późniejszymi zmianami) oraz art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zmianami), uchwala się, co następuje:

§ 1

1. Postanawia się udzielić odpowiedzi na skargę spółki Fortuna Spółka z o.o w Warszawie na uchwałę nr XXV-272/2008 Rady Miejskiej w Lęborku z dnia 31.07.2008 r. w sprawie wyrażenia opinii o lokalizacji salonu gier na automatach przy ul. Staromiejskiej 17E w Lęborku, w brzmieniu stanowiącym załącznik do niniejszej uchwały.

2. Upoważnia się Przewodniczącą Rady Miejskiej w Lęborku do przekazania skargi, odpowiedzi na skargę wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku oraz do reprezentowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym oraz Naczelnym Sądem Administracyjnym. Przewodnicząca może udzielić dalszych pełnomocnictw.

§ 2

Wykonanie uchwały powierza się Przewodniczącej Rady Miejskiej w Lęborku oraz Burmistrzowi Miasta Lęborka.

§ 3

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

UZASADNIENIE

Rada Miejska w Lęborku zgodnie z art. . 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zmianami), rozpatrzyła skargę i zajęła stanowisko , podejmując niniejszą uchwałę.

Lębork, dnia 6.11.2008 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny

w Gdańsku

Skarżący: Fortuna Sp. z o.o. w Warszawie

Strona przeciwna: Rada Miejska w Lęborku

ul. Armii Krajowej 14, 84-300 Lębork

Rada Miejska w Lęborku wnosi o:

1. oddalenie skargi

2. zasądzenie od skarżącego na rzecz strony przeciwnej kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Skarżący - Fortuna Sp. z o.o. w Warszawie zarzucił zaskarżonej uchwale:

1. naruszenie art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 kpa poprzez rażące przekroczenie granic uznaniowości i kierowanie się przy wydawaniu opinii kryteriami opartymi na stwierdzeniach sprzecznych ze stanem faktycznym oraz zebranym materiałem dowodowym oraz bez rozważenia całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego , w szczególności poprzez sprzeczne ze stanem faktycznym i nie poparte dowodami stwierdzenie, jakoby zlokalizowanie salonu gier przy ul. Staromiejskiej 17E w Lęborku zakłóciło charakter tej ulicy i miało negatywny wpływ na wizerunek miasta, a także iż działalność salonu w godzinach wieczornych stanowiło zagrożenie bezpieczeństwa dla okolicznych mieszkańców,

2. naruszenie art. 32 ust. 1 pkt 15 ustawy o grach i zakładach wzajemnych poprzez błędne jego zastosowanie, tj. uzależnianie kierunku opinii w sprawie lokalizacji salonu gier na automatach od wysokości wpływów do budżetu gminy w związku z jego działalnością, podczas gdy nie jest to kryterium dotyczące konkretnej lokalizacji ośrodka gier.

Skarżący podniósł, iż kwestionowana uchwała w sposób rażący narusza jego interes prawny, bowiem negatywna opinia o lokalizacji uniemożliwia ubieganie się skarżącego o udzielenie zezwolenia. Zdaniem skarżącego opinia ta stanowi zagadnienie wstępne, bez którego nie jest możliwe wszczęcie postępowania w przedmiocie organizacji salonu gier na automatach.

W opinii Rady Miejskiej w Lęborku jest to błędna interpretacja przepisów ustawy o grach i zakładach wzajemnych. Art. 32 ust. 1 pkt 15 ustawy wskazuje, iż wniosek o udzielenie zezwolenia powinien zawierać m.in. opinię rady gminy o lokalizacji ośrodka gier. Przepis ten nie wymaga, aby opinia ta była pozytywna. A więc wydanie przez Radę negatywnej opinii o lokalizacji nie determinuje negatywnej decyzji uprawnionego organu co do udzielenia zezwolenia. Organ powołany do udzielenia zezwolenia nie jest bowiem związany tą opinią przy wydawaniu decyzji. Takie stanowisko zajął też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 5.12.2006 r., którego kopia została załączona do skargi. Sąd ten wskazał również, i z tym poglądem zgadza się Rada Miejska, iż ”kryteria , którymi kieruje się organ przy wydawaniu zezwolenia nie muszą być tożsame z przesłankami, którymi kieruje się rada gminy podejmując uchwałę w sprawie proponowanej lokalizacji ośrodka gier”.

A zatem ani negatywna opinia o lokalizacji salonu gier, ani też przesłanki, jakimi kierowała się rada gminy przy wydawaniu opinii, nie są wiążące dla organu uprawnionego do wydania zezwolenia, w związku z tym wydanie opinii negatywnej nie narusza interesu prawnego skarżącego.

Co do zarzutu przekroczenia przez Radę Miejską granic swobodnego uznania, to zarzut ten również jest niezasadny. Rada Miejska podejmując przedmiotową uchwałę, wnikliwie rozważyła wszystkie argumenty zarówno wnioskodawcy, jak i protesty i wnioski mieszkańców miasta Lęborka. A więc Rada kierowała się przede wszystkim interesem społecznym, czyli zgodnie z poglądem zawartym w cytowanym przez skarżącego wyrokiem NSA z 20.03.2002 r. (sygn. akt V SA 2036/2001). Twierdzenie skarżącego, iż na przeszkodzie podjęcia przez Radę uchwały o wyrażeniu opinii pozytywnej nie stał interes ogólny, jest zatem nieuprawnione.

Rada Miejska jest uprawniona do wyrażenia swojej opinii o lokalizacji ośrodka gier i nie jest przy tym skrępowana żadnymi unormowaniami. Ocena Sądu zatem, czy uchwała w przedmiocie opinii narusza prawo, powinna ograniczyć się wyłącznie do tego, czy przedmiotem opinii jest planowana lokalizacja ośrodka, nie zaś przyczyn, dla których Rada daną lokalizację uznała za niewłaściwą. A zatem ocena dokonana przez Radę Miejską co do tego, czy umieszczenie salonu gier wpłynie negatywnie na wizerunek ulicy Staromiejskiej oraz na bezpieczeństwo mieszkańców, nie powinna być przedmiotem orzekania Sądu i stanowić podstawy do uznania uchwały za podjętą z naruszeniem prawa.

Jeśli chodzi o zarzut naruszenia art. 32 ust. 1 pkt 15 ustawy o grach i zakładach wzajemnych poprzez uzależnianie kierunku opinii w sprawie lokalizacji salonu gier na automatach od wysokości wpływów do budżetu gminy w związku z jego działalnością, podczas gdy nie jest to kryterium dotyczące konkretnej lokalizacji ośrodka gier, Rada Miejska wskazuje, iż uznanie w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały za przyczynę negatywnej opinii planowanie prowadzenia salonu gier w obiekcie nie należącym do gminy, jak najbardziej odnosi się do położenia salonu, a więc jego lokalizacji. A zatem i w tym zakresie prawo nie zostało naruszone.

W związku z powyższym Rada Miejska w Lęborku wnosi jak na wstępie.