Uchwała Nr XXVII-246/2004

UCHWAŁA Nr XXVII-246/2004

Rady Miejskiej w Lęborku

z dnia 29 września 2004 roku

w sprawie: zmiany Uchwały Rady Miejskiej Nr LXII - 621/2002 z dnia 8.08.2002r. w

sprawie założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa

gazowe dla miasta Lęborka.

Na podstawie: art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie

gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142 poz. 1591 z późn. zm.) art. 19 ust. 8

ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003r.

Nr 153 poz. 1504 z późn. zm.)

uchwala się, co następuje:

§ 1

Rozdział 2 części V załącznika do Uchwały Rady Miejskiej w Lęborku Nr LXII - 621/2002 z dnia 8.08.2002r w sprawie założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla miasta Lęborka otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszej Uchwały.

§ 2

Wykonanie Uchwały powierza się Burmistrzowi Miasta Lęborka.

§ 3

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

Przewodnicząca Rady Miejskiej

w Lęborku

Mirosława Siebert-Bresler

• U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie z dotychczasowym opracowaniem pn. ,,Założenia do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Miasta Lęborka” przyjętym Uchwałą Rady Miejskiej w Lęborku Nr LXII - 621/2002 z dnia 8.08.2002r., MPEC Lębork wytwarza ciepło w jednym podstawowym źródle ciepła (ciepłownia KR - 1) zasilającym miejski system ciepłowniczy oraz w jednej kotłowni lokalnej. ,,Założenia do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Miasta Lębork” przewidują modernizację wybranych kotłów węglowych na KR - 1, ale wykluczają instalację urządzeń wykorzystujących energetycznie biomasę w ciepłowni KR - 1. Zastosowanie biopaliw przewidywane jest w kotłowni lokalnej.

Zmiana rozdziału 2 części V ,,Założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla Miasta Lębork”, niezbędna jest do zweryfikowania i uaktualnienia ,,Założeń” pod kątem możliwości prowadzenia inwestycji związanych z biopliwami na KR - 1. Zmiana ,,Założeń” umożliwi wypracowanie koncepcji rozbudowy kotłowni KR - 1, która będzie bazą do rozpatrywania ewentualnych dróg pozyskania niezbędnych zewnętrznych środków finansowych na realizację przyszłej inwestycji.

Zmiana rozdziału 2 części V ,,Założeń” zezwala na wprowadzenie w ciepłowni KR - 1 jednego lub dwóch bloków energetycznych pracujących w oparciu o biopaliwa. Natomiast kotłownie KR - 2 i KR - 3 mogą zostać zlikwidowane. Wykorzystanie biomasy do celów energetycznych w kotłowni KR - 1 jest od strony technicznej w pełni możliwe, a dodatkowo ograniczy to emisję gazowych produktów procesu spalania oraz zmniejszy zużycie konwencjonalnych paliw kopalnianych.

Zmiana ,,Założeń” została pozytywnie zaopiniowana przez Wojewodę Pomorskiego, a następnie wyłożona do publicznego wglądu na 21 dni w okresie od 1.09.2004r. do 21.09.2004r. W tym czasie nie wpłynęły żadne uwagi do zmienionego fragmentu ,,Założeń”.

Wejście w życie Uchwały nie poniesie za sobą żadnych skutków społecznych i finansowych. Umożliwi Spółce MPEC Lębork rozpoczęcie realizacji najkorzystniejszego wariantu modernizacji.

Załącznik

do Uchwały nr XXVII-246/2004

Rady Miejskiej w Lęborku

z dnia 29.09.2004r.

C Z Ę Ś Ć V

MOŻLIWOŚCI WSPÓŁPRACY MIASTA LĘBORK

Z SĄSIADUJĄCYMI GMINAMI W ZAKRESIE GOSPODARKI ENERGETYCZNEJ

oraz

SCENARIUSZE ZAOPATRZENIA MIASTA LĘBORK

W CIEPŁO, ENERGIĘ ELEKTRYCZNĄ I PALIWA GAZOWE

C Z Ę Ś Ć V - SPIS TREŚCI

1. MOŻLIWOŚĆ WSPÓŁPRACY MIASTA LĘBORK Z SĄSIADUJĄCYMI GMINAMI W ZAKRESIE GOSPODARKI ENERGETYCZNEJ 6

1.1 Charakterystyka gmin sąsiadujących z gminą miejską Lębork 7

1.2 Możliwości współpracy miasta Lębork z sąsiadującymi gminami w zakresie zaopatrzenia w ciepło 7

1.3 Możliwości współpracy miasta Lębork z sąsiadującymi gminami w zakresie zaopatrzenia w energią elektryczną i paliwa gazowe 8

1.4 Możliwości współpracy miasta Lębork w zakresie energetyki alternatywnej - źródeł odnawialnych 9

2. SCENARIUSZE POKRYCIA ZAPOTRZEBOWANIA NA CIEPŁO, ENERGIĘ ELKTRYCZNĄ I PALIWA GAZOWE DLA MIASTA LĘBORK 14

2.1Założenia podstawowe 14

2.2Perspektywiczne zapotrzebowanie na moc cieplną - wariant optymalny 14

2.12 Scenariusze zaopatrzenia miasta Lębork w paliwa gazowe 26

Razem 29

Razem 30

Razem 31

Razem 32

• 1. MOŻLIWOŚĆ WSPÓŁPRACY MIASTA LĘBORK Z SĄSIADUJĄCYMI GMINAMI W ZAKRESIE GOSPODARKI ENERGETYCZNEJ

Położenie gminy miejskiej Lębork

Gmina miejska Lębork położona jest w dolinie rzeki Łeba pomiędzy terenami wysoczyzn Po­jezierza Kaszubskiego i Pobrzeża Kaszubskiego. Miasto od strony południowej otoczone jest kompleksami leśnymi stanowiącymi część Parku Krajobrazowego „Dolina Słupi”. Jest to obszar bardzo urozmaicony topograficznie, bogato zalesiony i atrakcyjny pod względem klimatycznym i krajobra­zowym.

Miasto liczy blisko 37 tys. mieszkańców i zajmuje powierzchnię ok. 17.9 km². Lasy i grunty leśne zajmują obszar 341 ha (19% całkowitej powierzchni miasta), zaś użytki rolne - 462 ha, co sta­nowi ok. 26% obszaru miasta.

Miasto Lębork stanowi centrum handlowo-usługowe dla okolicznych gmin wiejskich, jest też siedzibą wielu placówek oświatowych, medycznych i urzędów. Mieści się tu również szereg zakładów produkcyjnych i usługowych.

Zewnętrzne połączenia komunikacyjne miasta Lębork realizowane są w oparciu o drogę krajową nr 6 i drogę nr 214 oraz linię kolejową Wejherowo-Słupsk, które tworzą jed­nocześnie układ głównych osi funkcjonalno-przestrzennych miasta. Miasto Lębork graniczy z obszarem gminy Nowa Wieś Lęborska. Lokalizację miasta Lębork przedstawiono na rysunku nr 1.1 w części V opracowania.

Położenie i potencjał gospodarczo-społeczny stwarza możliwości planowania przed­sięwzięć, głównie w zakresie zaopatrzenia w paliwa gazowe i energię elektryczną, obejmujących swym zasięgiem kilka gmin, zarówno po stronie używania tych czynników jak i ich produkcji i dystrybucji.

Zarówno gmina miejska Lębork jak i gminy ościenne nie posiadają własnej bazy surowców energetycznych. Na ich terenie nie występują udokumentowane złoża gazu ziemnego, ropy naftowej ani innych paliw kopalnych.

Jednocześnie należy podkreślić możliwości, jakie daje rozwój energetyki alterna­tywnej tzn. energetyki bazującej na odnawialnych źródłach energii wykorzystującej energię słońca, biomasy, biogazu i wiatru. Inwestycje tego typu powinny być traktowane jako przedsięwzięcia priorytetowe i wspólne dla kilku gmin sąsia­du­jących.

• 1.1 Charakterystyka gmin sąsiadujących z gminą miejską Lębork

Miasto Lębork sąsiaduje tylko z jedną gminą. Jest to gmina wiejska Nowa Wieś Lęborska.

Gmina wiejska Nowa Wieś Lęborska

Gmina Nowa Wieś Lęborska jest gminą graniczącą z następującymi gminami: Potęgowo, Główczyce, Wicko, Choczewo, Łęczyce i Cewice oraz z gminą miejską Lębork.

Powierzchnia gminy wynosi 270 km² (270039 ha), a zamieszkuje ją około 11,8 tys. osób. Gęstość zaludnienia wynosi blisko 44 osób na 1 km². Przez teren gminy przepływają rzeka Leba i Okalica, które wpadając do wód jeziora Łebsko.

Poprzez teren gminy przebiega drogowa trasa szybkiego ruchu E6 relacji Gdańsk-Szczecin oraz linia kolejowa tej samej relacji.

Na obszarze gminy Nowa Wieś Lęborska znajduje się 17 sołectw, które łącznie skupiają 37 miejscowości.

W gminie Nowa Wieś Lęborska użytki rolne zajmują blisko 16020 ha, w tym grunty orne stanowią ok. 10595 ha, łąki 3880, pastwiska ok. 1513 ha, lasy i grunty leśne 8381 ha, natomiast nieużytki stanowią ok. 2638 ha. Gospodarstwa indywidualne zajmują 12480 ha.

Na terenie gminy nie ma miejscowości, w której eksploatowany jest cen­tralny systemu produkcji i dystrybucji energii cieplnej. Gmina opracowuje aktualnie „Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla obszaru gminy”. Gmina nie posiada aktualnego planu gazyfikacji jej obszaru.

• 1.2 Możliwości współpracy miasta Lębork z sąsiadującymi gminami w zakresie zaopatrzenia w ciepło

W chwili obecnej brak jest współpracy w zakresie dostawy energii cieplnej pomiędzy miastem Lębork a obszarem gminy Nowa Wieś Lęborska, która otacza miasto Lębork.

W Lęborku istnieje rozbudowany miejski system ciepłowniczy (m.s.c.) zasilany przez dwa centralne źródła ciepła, tj. ciepłownię KR-1 i KR-2. W ramach aktualnie prowa­dzo­nych prac moderni­zacyjnych uwzględniających rozbudowę systemu sieci cieplnych realizowane są plany jej rozbudowy w kierunku południowym miasta, tj. rozbudowy w rejonie bilansowym VIII.

Zgodnie z założeniami przed­stawionymi w części I pkt. 2 i 6 nie planuje się dalszej rozbudowy m.s.c. (poza obszar miasta) ani w kierunku wschodnim, tj. w kierunku miejscowości Mosty przylegającej do rejonu bilan­sowego nr V i VI ani w kierunku zachodnim, tj. w kierunku miejscowości Nowa Wieś Lęborska sąsiadującej z rejonem bilan­sowym nr II.

Założenie takie uzasadnia zbyt duża odległość potencjalnych odbiorców (np. w miejscowości Mosty) od centralnych ciepłowni.

Reasumując należy stwierdzić, że w zakresie zaopatrzenia w ciepło brak jest możli­wości bezpośredniej współpracy miasta Lębork z gminą Nowa Wieś Lęborska.

• 1.3 Możliwości współpracy miasta Lębork z sąsiadującymi gminami w zakresie zaopatrzenia w energią elektryczną i paliwa gazowe

Ponieważ elektroenergetyka jest przedsięwzięciem o zasięgu regionalnym i ponad­regio­­nalnym, a prognoza zużycia energii elektrycznej przedstawiona w „Założeniach polityki energetycznej Polski do 2020” wskazuje na fakt, że do roku 2020 zużycie energii elektrycznej podwoi się. Zmianie ulegnie również struktura zużycia - zwiększy się zużycie w gospodarce komunalnej i w grupie średniego i drobnego przemysłu. Spadnie natomiast zużycie w wielkim przemyśle - związane jest to z restrukturyzacją gospodarki i wpro­wadzaniem energooszczędnych technologii.

Rozwój elektroenergetyki można i powinno się prognozować w oparciu o rozwój źródeł, ponieważ wskutek ich naturalnego zużycia, uciążliwości ekologicznej oraz ekonomicznej nieefektywności zaistnieje konieczność ich modernizacji. Dzięki współ­czesnym technologiom prognozowane jest odejście od centralnych dużych elektrowni na rzecz lokalnych źródeł energii elektrycznej, zlokalizowanych na obrzeżach miasta i zasilających obiekty lokalne w energię elektryczna i ciepło użytkowe. W takim przypadku wprowadzenie gospodarki skojarzonej może być w pełni uzasadnione i opłacalne ekonomicznie.

Na obszarze miasta Lębork rozwój bloków energetycznych pracujących w układzie skojarzonym nastąpi w pierwszej kolejności w rejonie ciepłowni KR-1 i KR-2 (rejon bilansowy nr IV i VII), gdzie prawdopodobnie powstaną elektrownie o mocy elektrycznej odpowiednio 2.0÷2.3 MW i 1.2÷1.5 MW. Następne możliwe do zrealizowania bloki energetyczne mogą powstać w rejonach bilansowych nr VI.

Te inwestycje determinują ścisłą współpracę miasta Lębork i okolicznych miejscowości w zakresie zaopatrzenia w energię elektry­czną. Powstanie możliwość zasilania w energię elektryczną odbiorców zlokali­zowanych w gminach Nowa Wieś Lęborska i Cewice.

Należy jednak podkreślić, że decydujące znaczenie w przypadku energii elektrycznej ma Zakład Energetyczny w Słupsku - właściciel całości systemu energety­cznego.

Polityka tej firmy decydować będzie zarówno o wielkości produkcji jak możliwości dystrybucji energii na obszarze miasta i gminy.

W przypadku zaopatrzenia w paliwa gazowe również istnieje możliwość dalszej współ­pracy i wspólnego działania miejscowości sąsiadujących z miastem Lębork.

Aktualnie istnieje bezpośrednia współpraca pomiędzy miejscowością Mosty, położoną na terenie gminy Nowa Wieś Lęborska (na wschód od miasta), a Lęborkiem. W miejscowości Mosty zlokalizowana jest stacja redukcyjno-pomiarowa pierwszego stopnia, która zasila w gaz GZ-50 całe miasto Lębork.

W opracowaniu przyjęto założenia rozbudowy systemu sieci gazowych na terenie miasta Lębork. Rozbudowa ta zmierza do utworzenia pierścieniowego systemu zasilania miasta średnim ciśnieniem. Rozwiązanie taki zwiększy możliwości dostawy gazu, jak również zwiększy niezawodność pracy systemu gazowego oraz pozwoli na jego rozbudowę w kierunku północno zachodnim, tj. w kierunku miejscowości Nowa Wieś Lęborska.

• 1.4 Możliwości współpracy miasta Lębork w zakresie energetyki alternatywnej - źródeł odnawialnych

Możliwości te dotyczą przede wszystkim współpracy w zakresie pozyskiwania, przerobu i zaopatrzenia w biomasę (sprasowana słoma, odpady drewniane) dla zasilania wybranych źródeł ciepła, zlokalizowanych na terenie gminy miejskiej Lębork.

Potencjalne zasoby energetyczne biomasy (sprasowana słoma) miasta Lębork, gminy Nowa Wieś Lęborska oraz wybranych gmin: Cewice, Wicko, Luzino i Szemud przedstawiono w tabelach V-1.1, V-1.2 i na rys. V-1.

Gminy, na terenie których istnieje największa podaż biomasy to: Nowa Wieś Lęborska i Szemud.

Aktualnie na terenie miasta eksploatowane są trzy źródła ciepła opalane biomasą o mocy łącznej ok. 1.1 MW. Docelowo zakłada się budowę źródła ciepła (alternatywnie elektrociepłowni) o mocy cieplnej w granicach 12÷16 MW.

Z punktu widzenia bilansu energetycznego Lębork może osiągnąć ok. 17÷20 MW mocy ze źródeł odnawialnych, co praktycznie pozwala spełnić dość wysokie wymagania określone w „Strategii rozwoju OZE” a dotyczące procento­wego udziału OZE w ogól­nym bilansie paliw.

Tabela V-1.1 Potencjalne zasoby biomasy (słoma) w gminach Lębork

Nowa wieś Lęborska i Cewice

Miasto Lębork
Zboże Pszenica ozima Pszenica jara Żyto Jęczmień Jęczmień jary Pszenżyto Owies Mieszanki Rzepak ozimy Rzepak jary Łącznie:	Zbiory zbóż (tys. t) 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00	Podaż słomy (tys. t) 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00 0.00	Potencjał energetyczny (GJ) 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Gmina Nowa Wieś Lęborska
Zboże Pszenica ozima Pszenica jara Żyto Jęczmień Jęczmień jary Pszenżyto Owies Mieszanki Rzepak ozimy Rzepak jary Łącznie:	Zbiory zbóż (tys. t) 1.40 1.07 6.91 0.26 2.55 0.53 1.86 2.04 0.32 0.36 17.30	Podaż słomy (tys. t) 1.82 1.39 11.06 0.34 3.32 0.69 2.23 2.04 0.32 0.36 23.56	Potencjał energetyczny (GJ) 13.104 10.015 95.524 2.434 23.868 4.961 16.070 11.750 3.226 3.629 184.581
Gmina Cewice
Zboże Pszenica ozima Pszenica jara Żyto Jęczmień Jęczmień jary Pszenżyto Owies Mieszanki Rzepak ozimy Rzepak jary Łącznie:	Zbiory zbóż (tys. t) 0.03 0.29 2.90 0.00 0.51 0.31 0.59 0.88 0.00 0.00 5.51	Podaż słomy (tys. t) 0.04 0.38 4.64 0.00 0.66 0.40 0.71 0.88 0.00 0.00 7.71	Potencjał energetyczny (GJ) 281 2.714 40.090 0 4.774 2.902 5.098 5.069 0 0 60.926

Tabela V-1.2 Potencjalne zasoby biomasy (słoma) w gminach: Wicko,

Luzino i Szemud

Gmina Wicko
Zboże Pszenica ozima Pszenica jara Żyto Jęczmień Jęczmień jary Pszenżyto Owies Mieszanki Rzepak ozimy Rzepak jary Łącznie:	Zbiory zbóż (tys. t) 0.68 0.81 2.70 0.00 1.17 0.21 0.43 0.68 0.08 0.14 6.90	Podaż słomy (tys. t) 0.88 1.05 4.32 0.00 1.52 0.27 0.52 0.68 0.08 0.14 9.47	Potencjał energetyczny (GJ) 6.365 7.582 37.325 0 10.951 1.966 3.715 3.917 806 1.411 74.038
Gmina Luzino
Zboże Pszenica ozima Pszenica jara Żyto Jęczmień Jęczmień jary Pszenżyto Owies Mieszanki Rzepak ozimy Rzepak jary Łącznie:	Zbiory zbóż (tys. t) 0.06 0.33 2.53 0.00 0.18 0.18 0.36 1.65 0.00 0.00 5.29	Podaż słomy (tys. t) 0.08 0.43 4.05 0.00 0.23 0.23 0.43 1.65 0.00 0.00 7.11	Potencjał energetyczny (GJ) 562 3.089 34.975 0 1.685 1.685 3.110 9.504 0 0 54.609
Gmina Szemud
Zboże Pszenica ozima Pszenica jara Żyto Jęczmień Jęczmień jary Pszenżyto Owies Mieszanki Rzepak ozimy Rzepak jary Łącznie:	Zbiory zbóż (tys. t) 0.09 0.63 7.20 0.00 0.61 0.48 1.32 4.03 0.00 0.00 14.36	Podaż słomy (tys. t) 0.12 0.82 11.52 0.00 0.79 0.62 1.58 4.03 0.00 0.00 19.49	Potencjał energetyczny (GJ) 842 5.897 99.533 0 5.710 4.493 11.405 23.213 0 0 151.092

Energetyka bazująca na energii wiatru na obszarze miasta Lębork nie może być wprowadzona. Realna jest natomiast budowa siłowni wiatrowych na terenach peryferyjnych, np. poza obszarem zabudowanym w rejonie miejscowości Nowa Wieś Lęborska, o ile spełnione zostaną wymagania ekonomiczne dla tego typu inwestycji.

Takim ograniczeniom nie podlegają urządzenia wykorzystujące energię słoneczną -w warunkach lokalnych można tworzyć instalacje helioe­ner­getyczne w obiektach publi­cznych np. w szkołach, halach sportowych itd. do podgrzewania wody użytkowej.

Dotychczas skutecznym hamulcem były wysokie nakłady inwestycyjne w porównaniu z realizacjami klasycznymi. Obecnie wskutek stosowania nowych technologii przedsięwzięcia energetyki alternatywnej zaczynają zyskiwać na atrakcyjności ekonomicznej. Tego typu przedsięwzięcia miasto Lębork z racji swego lokalnego znaczenia powinno wspierać i promować.

Udział energii za źródeł odnawialnych w ogólnym bilansie energetycznym miasta Lębork w perspektywie do roku 2020 może osiągnąć wielkości rzędu 20÷22%, tj. znacznie powyżej granicy przyjętej w „Założeniach polityki energetycznej Polski do 2020” (ok. 7.0%).

• 2. SCENARIUSZE POKRYCIA ZAPOTRZEBOWANIA NA CIEPŁO, ENERGIĘ ELKTRYCZNĄ I PALIWA GAZOWE DLA MIASTA LĘBORK

1. Założenia podstawowe

Na obszarze miasta Lębork w rejonach, w których istnieje miejska sieć ciepłownicza lub planowana jest jej rozbudowa należy maksymalnie wykorzystać ciepło sieciowe. W rejonach tych przyjęto założenie, że dopuszcza się do eksploatacji nieemisyjne źródła ciepła, tj. źródła ciepła nie pogarszające łącznej emisji zanieczyszczeń, w tym emisji NOx i CO2.

W rejonach, o których mowa powyżej, zakłada się możliwość budowy nisko­emisyj­nych źródeł ciepła w przypadkach:

• inwestora przemysłowego, który wymaga z racji prowadzonej technologii produ­kcji innego nośnika ciepła, np.: para wodna, olej termiczny, woda grzewcza o temperaturze powyżej 125°C, itp.;

• inwestora innego, jeżeli przedłoży stosowną analizę techniczno-ekonomiczną inwestycji uzasadniającą racjonalność wprowadzenia danego źródła ciepła.

1. Perspektywiczne zapotrzebowanie na moc cieplną - wariant optymalny

1. Zapotrzebowanie na moc cieplną dla obszaru miasta Lębork w perspekty­wie 20 lat będzie kształtować się na poziomie ok. 131 MW. W okresie letnim zapotrze­bo­wanie na moc cieplną będzie utrzymywać się na poziomie 35 MW.

2. Największe szczytowe zapotrzebowanie na moc cieplną będzie występowało na terenie rejonu bilansowego nr IV obejmującego centralne dzielnice miasta zasilane głównie przez m.s.c.

3. W wyniku prowadzonych i planowanych działań termomoder­nizacyjnych po stro­nie odbiorców, prac termomodernizacyjnych obejmujących przesył i dystry­bucję ciepła, migracji wewnętrznej oraz innych działań (patrz cz I, pkt.4) nastąpi obniżenie zapotrzebowania na ciepło rejonów bilansowych, na których zlokalizo­wany jest m.s.c. W rejonie nr IV w okresie sezonu grzewczego nastąpi obniżenie mocy do ok. 43.5 MW (spadek o 11% w porównaniu ze stanem obecnym), jednocześnie w sezonie letnim zapotrzebowanie na moc cieplną obniży się do ok. 6.4 MW.

4. Analizując perspektywiczny bilans cieplny dla rejonów bilansowych, w których ciepło dostarczane jest przez m.s.c. (rejony: nr IV, II, VII i VIII), przyjęto następu­jące założenia dotyczące wielkości zapotrzebowania na moc cieplną w okresie najbliższych 15÷20 lat:

• w rejonach bilansowych nr II, nr IV i nr VIII nastąpi obniżenie sumarycznego zapotrzebowania na moc cieplną o ok. 10%.

• zapotrzebowanie na moc cieplną do przygotowania c.w.u. odbiorców zasilanych m.s.c. może obniżyć się nawet o 40÷50%;

• przyrost mocy cieplnej wynikający z tytułu podłączenia nowych odbiorców przyjęto na poziomie 4.0 MW dla sezonu grzewczego oraz 0.7 MW dla sezonu letniego;

• w rejonach bilansowych nr III i nr V nie przewiduje się dostawy c.w.u.;

• straty przesyłu ciepła sieciami cieplnymi oraz straty przetwarzania i dystry­bucji ciepła zostaną obniżone do ok. 8÷12%;

• sumaryczne zapotrzebowanie na moc cieplną odbiorców podłączonych do miej­skiego systemu sieci cieplnych zasilanych z ciepłowni KR-1 będzie wynosiła w granicach 41.5 MW, w tym:

c.o. + wentylacja : 36.5 MW;

c.w.u. : 5.0 MW.

5. W opracowaniu założono, że łączne perspektywiczne zapotrzebowanie na moc cieplną po stronie odbiorców będzie wynosiło 41.5 MW. Uwzględniając starty ciepła w sieciach i węzłach cieplnych na poziomie 10% określono, że zapotrze­bo­wanie na moc cieplną loco ciepłownia może wynosić w granicach 46.0 MW. Jednakże zastosowanie w węzłach cieplnych urządzeń automatyki pozwala­jącej na realizację priorytetu ciepłej wody użytkowej pozwoli na ograniczenie zapotrzebo­wania na moc cieplna po stronie ciepłowni do poziomu 43.0÷44.0 MW.

6. Przewidywane na lata 2015÷2020 zapotrzebowanie na moc cieplną dla rejonów bilansowych, w których eksploatowane są sieci cieplne zasilane z ciepłowni KR-1 przedstawiono w tabeli A

Tabela A

Rejon bilansowy	Moc cieplna istniejącego systemu w 2020r		Przyrost mocy		Planowana moc cieplna m.s.c. w 2020r
		Zima	lato	zima	lato	zima	Lato
		[MW]	[MW]	[MW]	[MW]	[MW]	[MW]
2	1.10	0.11	0.00	0.00	1.10	0.11
4	22.63	2.98	1.30	0.30	23.93	3.28
5	0.33	0.00	0.00	0.00	0.33	0.00
7	2.14	0.40	0.00	0.00	2.14	0.40
8	7.00	0.85	2.00	0.40	9.00	1.25
Łącznie:	33.20	4.34	3.30	0.70	36.50	5.04

2.3 Możliwości wprowadzenia gospodarki skojarzonej w ciepłowni KR-1

Założenia podstawowe

1. Blok lub bloki energetyczne powinny pracować w podstawie obciążenia przez okres 8200÷8400 godzin w ciągu roku.

2. Moc cieplna oraz wynikająca stąd moc elektryczna bloku energetycznego uzale­żniona jest od zapotrzebowania na moc cieplną w źródle ciepła dla sezonu letniego. W przypadku ciepłowni KR-1 docelowe zapotrzebowanie źródła na moc cieplną w sezonie letnim należy przyjąć na poziomie 6.0 MW.

3. Blok lub bloki energetyczne powinny być zaprojektowane i dobrane tak, aby nie powodowały zbyt dużej rozbudowy ciepłowni. Jednocześnie, po przeprowadzonej inwestycji oddziaływanie obiektu na otoczenie nie może ulec pogorszeniu (ograniczenia wynikające z lokalizacji ciepłowni KR-1 w centrum miasta).

4. Ciepłownia KR-1 musi dysponować urządzeniem energetycznym (kotłem lub drugim blokiem energetycznym) pozwalającym na pełną rezerwę mocy cieplnej dostarczanej przez podstawowy blok energetyczny.

5. Wyprodukowana energia elektryczna powinna być maksymalnie wykorzystana na potrzeby własne ciepłowni KR-1.

6. Wybór technicznego rozwiązania wprowadzenia gospodarki skojarzonej, musi zostać dokonany w oparciu o wyniki stosownej analizy techniczno-ekonomicznej inwestycji. Równolegle powinny zostać opracowane szczegółowe analizy określa­jące m.in.:

• opłacalność zastosowania danego rodzaju paliwa (biomasa, gaz ziemny, gaz odpadowy, itp.) jako paliwa podstawowego;

• możliwości zabezpieczenia dostawy odpowiedniej ilości wybranego paliwa - analiza taka jest szczególnie istotna w przypadku zastosowania biomasy jako paliwa podstawowego.

2.4 Wariantowe propozycje wprowadzenia gospodarki skojarzonej w ciepłowni KR-1 w oparciu o biopaliwa

1. Wprowadzenie w ciepłowni KR-1 jednego lub dwóch bloków energetycznych pracujących w oparciu o biopaliwa, a przede wszystkim biomasę (odpady i zrębki drzewne, rośliny energetyczne, sprasowana słoma) jest od strony technicznej w pełni możliwe, natomiast od strony ekologicznej jak najbardziej uzasadnione i pożądane.

2. Przyjęto następujące warianty wprowadzenia gospodarki skojarzonej w ciepłowni KR-1 wykorzystującej biomasę :

1. Wariant A

W wariancie A proponuje się zainstalowanie jednego bloku energetycznego składającego się z kotła parowego oraz układu turbina-generator. Blok energe­tyczny powinien współpracować z kotłem wodnym wysokoparametrowym o mocy cieplnej 4÷6 MW.

Moc cieplna bloku energetycznego: 6÷9 MW.

Moc cieplna układu blok energetyczny-kocioł wodny: 12.0 MW.

Moc elektryczna: 1.2÷2.0 MW.

Produkcja energii elektrycznej: 9.0÷13.0 tys. MWh.

Paliwo podstawowe dla bloku energetycznego i kotła wodnego: biomasa (zrębki i odpady drzewne, rośliny energetyczne, sprasowana słoma itp.)

2. Wariant B

W wariancie B proponuje się zainstalowanie jednego bloku energetycznego składającego się z kotła parowego oraz silnika parowego. Blok energetyczny powinien współpracować z kotłem wodnym wysokoparametrowym o mocy 6 MW.

Moc cieplna bloku energetycznego: 6.0 MW.

Moc cieplna układu blok energetyczny-kocioł wodny: 12.0 MW.

Moc elektryczna: 0.6÷0.7 MW.

Produkcja energii elektrycznej: 4.5÷5.0 tys. MWh.

3. Wariant C

W wariancie C proponuje się zainstalowanie jednego bloku energetycznego składającego się z kotła wodnego wysokoparametrowego typu „Flash box” oraz silnika parowego. Blok energetyczny powinien współpracować z kotłem wodnym wysokoparametrowym o mocy 6 MW.

Moc cieplna bloku energetycznego: 6.0 MW.

Moc cieplna układu blok energetyczny-kocioł wodny: 12.0 MW.

Moc elektryczna: 0.6 MW;

Produkcja energii elektrycznej: 4.0÷4.5 tys. MWh.

4. Wariant D

W wariancie D zakłada zainstalowanie bloku energetycznego składającego się z zespołu automatycznego zgazowania biomasy oraz dwóch agregatów kogene­racyjnych opalanych gazem syntetycznym powstałym w wyniku zgazowania (pirolizy) biomasy. Aktualnie tego typu rozwiązania techniczne są testowane w instalacjach pilotażowych - w perspektywie kilku lat urządzenia te powinny wejść do eksploatacji. Blok energetyczny będzie dodatkowo wyposażony w kocioł wodny zapewniający pełną rezerwę mocy cieplnej.

Moc cieplna bloku energetycznego: 6.0 MW.

Moc cieplna układu blok energetyczny-kocioł wodny: 12.0 MW.

Moc elektryczna 3.2÷3.6 MW;

Produkcja energii elektrycznej: 20.0÷23.0 tys. MWh.

2.5 Wariantowe propozycje wprowadzenia gospodarki skojarzonej w ciepłowni KR-1 w oparciu o paliwa gazowe

1. Zainstalowanie w ciepłowni jednego lub dwóch bloków energetycznych pracują­cych w oparciu o agregaty kogeneracyjne opalane gazem ziemnym GZ-50 jest od strony technicznej możliwe do wykonania i praktycznie zależy od ekonomicznych uwarunkowań takiej inwestycji, tj. wysokości nakładów inwestycyjnych, i ceny zakupu paliwa gazowego oraz ceny sprzedaży energii elektrycznej do systemu energetycznego.

2. Istnieją techniczne możliwości doprowadzenia do obiektów ciepłowni KR-1 gazu prze­wodowego gazociągiem średniego ciśnienia, zgodnie z założeniami przedsta­wio­nymi w „Projekcie założeń ...” (część III - zaopatrzenie w paliwa gazowe).

Urządzenia energetyczne pracujące w oparciu o paliwa gazowe spełniają wyma­gania ekologiczne stawiane dla tego typu inwestycji.

3. Możliwe jest zastosowanie dwóch bloków energetycznych pracujących w oparciu o agregaty kogeneracyjne o mocy cieplnej 2.5÷3.0 MW i mocy elektrycznej 1.8÷2.2 MW każdy. Układ ten może być wyposażony również w jeden kocioł wodny wysokoparametrowy o mocy 3÷5 MW. Kocioł ten będzie stanowił rezerwę mocy w przypadku awaryjnego wyłączenia jednego z bloków energetycznych.

Łączna moc cieplna 2 bloków oraz kotła wodnego awaryjnego powinna wynosić w granicach 9÷10 MW, natomiast łączna moc elektryczna układu wyniesie ok. 4.0÷4.4 MW.

4. Aktualnie budowa bloków energetycznych bazujących na gazie ziemnym, jako paliwie podstawowym, jest mało prawdopodobna ze względu na relatywnie wysokie ceny gazu ziemnego GZ-50. Jednakże w przypadku analizowania możliwości wprowadzenia gospodarki skojarzonej w ciepłowni KR-1, każdo­razowo należy przeprowadzić spe­cja­­listyczne analizy techniczno-ekonomiczne, określające rentowność wprowadze­nia bloków energetycznych pracujących w oparciu o paliwa gazowe oraz ich oddziaływanie na środowisko.

W okresie po roku 2006÷2008, rozwiązania tego typu, pod względem ekonomi­cznym może okazać się opłacalne i powinno być ujęte w wieloletnich planach rozwoju przedsiębiorstw energetycznych.

5. Wybór wariantu, opisującego techniczne rozwiązania wprowadzenia gospodarki skojarzonej, zostanie dokonany w oparciu o wyniki stosownej analizy techniczno-ekonomicznej inwestycji. Równolegle powinny zostać opracowane szczegółowe analizy określające m.in.:

2.6 Wariantowe propozycje modernizacji ciepłowni KR-1 z uwzględnieniem OZE

1. Ciepłownia KR-1, eksploatowana przez przed­siębiorstwo MPEC w Lęborku, powin­na zostać poddana gruntownej modernizacji. Zakres modernizacji powinien odpowiadać przyjętemu wariantowi modernizacji i rozbudowy m.s.c.

2. Przeprowadzona modernizacja powinna zapewnić automatyzację procesu spala­nia wybranych kotłów wodnych oraz automatyzację obiegów wodnych, co pozwoli na dostosowanie przepływów w sieci ciepłowniczej do zmiennych obciążeń poprzez zastosowanie regulacji ilościowo-jakościowej. Modernizacja wybranych kotłów węglowych powinna obejmować ich przebudowę na ściany szczelne, przebudowę rusztów, układów odprowadzania spalin oraz układów doprowadzania powietrza do spalania.

3. Przyjęto podstawowe założenia dotyczące modernizacji kotłów zainstalowanych w ciepłowni KR-1. Założono, że dwa kotły WR-10 zainstalowane w hali kotłów nr 2 w okresie 5÷8 lat zostaną poddane stopniowej modernizacji. Prace te będą obejmować m.in. pełną modernizację rusztu, modernizację układów doprowa­dzenia powietrza podmuchowego i odprowa­dzenia spalin, modernizację systemów oczyszczania spalin z pyłów oraz modernizację systemu automatycznej regulacji i nadzoru pracą kotłów. W perspektywie 12÷15 lat, tj. po wyeksploatowaniu części ciśnieniowej kotłów, zakłada się ich przebudowę na ściany szczelne.

4. Modernizacji zostaną poddane również urządzenia zainstalowane w hali kotłów nr 1. Założono przeprowadzenie szeregu dalszych prac moderniza­cyj­nych tak, aby stworzyć warunki do współspalania lub pełnego spalania biomasy w moderni­zowanych kotłach lub nowych kotłach na biomasę oraz aby stworzyć warunki dla wpro­wadzenia gospodarki skojarzo­nej, tj. budowy bloku energetycznego pozwa­lającego na jednoczesną produkcję energii elektrycznej i ciepła w okresie całego roku.

5. W założeniach przyjęto następujące alternatywne rozwiązanie modernizacji ciepło­wni KR-1:

1. Wariant I - wariant węglowy z ograniczoną możliwością realizacji współ­spalania biomasy

Wariant I zakłada stopniową modernizację dwóch kotłów WR-10. W pierwszym etapie założono modernizację jednego (wybranego) kotła, natomiast prace modernizacyjne będą obejmować: pełną modernizację rusztu, modernizację układów doprowadzenia powietrza i odprowa­dzenia spalin oraz modernizację układów automatycznej regulacji i nadzoru (zgodnie z założeniami podstawo­wymi). Drugi kocioł WR-10 zostanie poddany modernizacji w terminie późniejszym. Równo­legle wariant I zakłada likwidację, w hali kotłów nr 1, jednego najbardziej wyeksplo­atowanego kotła wodnego WR-5 oraz jednoczesną pełną modernizację pozostałych dwóch kotłów WR-5 na ściany szczelne wraz z modernizacją rusztu umożliwiającą zastosowanie współspalania biomasy w zakresie do 20% udziału masowego biomasy.

Docelowo w wariancie I założono:

• liczba eksploatowanych kotłów: 5 szt. (typ: WR-10 x 2, WR-5-010 x 3)

• zainstalowana moc cieplna: 49÷50 MW

• paliwo podstawowe: miał węglowy

• możliwość spalania biomasy: ograniczona - tylko w kotłach WR-5-010 (zmodernizowanych).

2. Wariant II - wariant węglowy z możliwością współpracy z kotłami fluidal­nymi

Wariant II zakłada etapową modernizację dwóch kotłów WR-10, analogicznie jak w wariancie I (modernizacja rusztu, modernizacja układów doprowadzenia powie­trza i odprowa­dzenia spalin oraz układów automatycznej regulacji i nadzoru zgodnie z założeniami podstawowymi).

Równolegle wariant II zakłada likwidację w hali kotłów nr 1 jednego (z pozo­stałych trzech) kotła wodnego WR-5 oraz modernizację (przebudowę) pozosta­łych dwóch kotłów WR-5 na kotły fluidalne typu WF-6 o mocy ok. 6 MW każdy - możliwe jest zastosowanie technologii wykorzystującej reaktory termolizy lub innej technologii gwarantującej współspalanie biomasy w zakresie powyżej 50% udziału masowego biomasy.

Docelowo w wariancie II założono:

• liczba eksploatowanych kotłów: 5 szt. (typ: WR-10 x 2, WR-5-010 x 1, WF-6÷7 x 2)

• zainstalowana moc cieplna: 46÷48 MW

• paliwo podstawowe: miał węglowy, biomasa oraz paliwo typu RDF (kotły typu WF-6÷7)

• możliwość spalania biomasy: udział dość znaczny, tj. do 50÷60% w kotłach WF-6÷7 oraz ograniczona w kotle WR-5-010).

3. Wariant III - wariant węglowy z możliwością współpracy z kotłami na biomasę

Wariant III zakłada modernizację w hali kotłów nr 2 dwóch kotłów WR-10 analo­gicznie jak w wariantach I i II.

Równolegle wariant III zakłada likwidację w hali kotłów nr 1 dwóch (z pozostałych trzech) kotłów wodnych WR-5 oraz budowę dwóch kotłów na bio­masę o mocy ok. 6÷7 MW każdy - możliwe jest zastosowanie technologii spalania biomasy na ruszcie lub technologii zgazowania biomasy, która dodatkowo może pozwolić na spalanie paliwa typu RDF.

Docelowo w wariancie III założono:

Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla miasta Lębork

• liczba eksploatowanych kotłów: 5 szt. (typ: WR-10 x 2, WR-5-010 x 1, KB-6÷7 x 2)

• zainstalowana moc cieplna: 46÷48 MW

• paliwo podstawowe: miał węglowy i biomasa (zrębki, odpady drzewne, rośliny energetyczne)

• możliwość spalania biomasy: duża (dwa kotły na biomasę o mocy ok. 6÷7 MW oraz ograniczone spalanie biomasy w kotle WR-5-010).

4. Wariant IV - wariant węglowy z możliwością wprowadzenia gospodarki skojarzonej bazującej na spalaniu biomasy lub paliwa gazowego

Wariant IV zakłada modernizację w hali kotłów nr 2 dwóch kotłów WR-10 analogicznie jak w wariantach I÷III.

Równolegle wariant IV zakłada likwidację w hali kotłów nr 1 dwóch (z pozostałych trzech) kotłów wodnych WR-5 oraz budowę bloku energetycznego opalanego alternatywnie biomasą lub paliwem gazowym (gaz tzw. „odpadowy” wysokometanowy lub GZ-50) o mocy cieplnej 6 MW i mocy elektrycznej od 0.6 MW do 3.5 MW, zależnie od zastosowanej technologii (patrz pkt. 2.2 warianty A÷D). W przypadku kotłów na biomasę, możliwe jest zastosowanie technologii spalania biomasy na ruszcie lub technologii zgazowania biomasy.

W przypadku realizacji „wariantu gazowego” zakłada się budowę bloku energety­cznego pracującego w oparciu o dwa agregaty kogeneracyjne opalane paliwem gazowym (np. gazem ziemnym GZ-50) o mocy cieplnej łącznie ok. 5÷6 MW i mocy elektrycznej w granicach od 3.5 MW do 4.0 MW (patrz pkt. 2.1).

Docelowo w wariancie IV założono:

• liczba eksploatowanych kotłów: 4 szt. (typ: WR-10 x 2, WR-5-010 x 1, KB-7÷8 x 1 lub KG-7÷8 w przypadku zastosowania paliwa gazowego)

• liczba bloków energetycznych: 1 blok energetyczny (moc elektryczna, zależna od przyjętego rozwiązania technicznego, od 0.6 MWe do 4.0 MWe, moc cieplna 6 MWt)

• zainstalowana moc cieplna: 47÷48 MW

• paliwo podstawowe: miał węglowy, biomasa (zrębki, odpady drzewne, rośliny energetyczne) oraz alternatywnie paliwo gazowe

• możliwość spalania biomasy: duża (blok energetyczny opalany bio­masą, kocioł na biomasę o mocy ok. 7÷8 MW oraz kocioł WR-5-010).

• W przypadku pojawienia się nowych („perspektywicznych”) odbiorców, zlokalizo­wanych w rejonie m.s.c. lub w rejonie do niego bezpośrednio przyległym, zainstalowana moc cieplna urządzeń grzewczych w ciepłowni KR-1 może być większa od 50 MW.

• Wybór wariantu modernizacji ciepłowni KR-1, zostanie dokonany w oparciu o wyniki stosownej analizy techniczno-ekonomicznej inwestycji.

Analiza tego typu, zgodnie z wymaganiami Prawa Energetycznego (Art. 20) może zostać przedstawiona w opracowaniu pt. „Projekt planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla gminy/miasta (lub wybranego obszaru gminy/miasta)” lub w studium wykonalności inwestycji.

2.7 Ocena możliwości rozbudowy miejskiego systemu ciepło­wniczego

1. W oparciu o ocenę perspektywicznego zapotrzebowania na ciepło, ocenę gęstości zabudowy Lęborka w rejonach bilansowych zasilanych przez m.s.c. przy uwzglę­dnieniu możliwych do przeprowadzenia działań termorenowacyjnych i prooszczędno­­ścio­wych, przyjęto założenie ograniczonej rozbudowy miejskiego systemu ciepłowniczego, w którym jedynym źródłem ciepła będzie ciepłownia KR-1.

2. Rozbudowa miejskiego systemu ciepłowniczego powinna w maksymalnie możliwy sposób przyczynić się do przyłączania nowych obiektów oraz do likwi­dacji istniejących lokalnych kotłowni węglowych, co spowoduje zmniej­szenie zanieczysz­czenia powietrza atmosferycznego w obrębie miasta.

3. Na obszarze miasta Lębork w rejonach, w których istnieje miejska sieć ciepło­wnicza lub planowana jest jej rozbudowa należy maksymalnie wykorzystać ciepło sieciowe. W rejonach tych przyjęto założenie, że dopuszcza się do eksploatacji niskoemisyjne źródła ciepła, tj. źródła ciepła nie pogarszające znacząco łącznej emisji zanieczyszczeń, w tym emisji NOx i CO2.

4. W związku z planowanym zmniejszeniem zapotrzebowania na moc cieplną ze strony dotychczasowych odbiorców, co szczególnie jest widoczne w IV rejonie bilansowym, gdzie nastąpi zmniejszenie mocy odbiorców zasilanych z m.s.c z poziomu 28.45 MW do 22.63 MW w okresie zimowym i z poziomu 6.75 MW do ok. 3.0 MW w okresie letnim, należy podjąć działania zmierzające do pozyskania nowych odbiorców szczególnie w rejonach zaopatrywanych w ciepło z istniejącej sieci ciepłowniczej - rejony nr IV, VII i VIII.

5. W związku z planowanymi inwestycjami miejskimi w perspektywie 15÷20 lat, zapotrzebowanie mocy cieplnej wzrośnie głównie w rejonach bilansowych nr IV i nr VIII, przy czym:

• w IV rejonie wzrośnie o ok. 1.3 MW w okresie zimowym i ok. 0.3 MW w okresie letnim;

• w VIII rejonie wzrośnie o ok. 2.0 MW w okresie zimowym i ok. 0.4 MW w okresie letnim.

6. Docelowo w rejonach bilansowych nr III i nr V nie przewiduje się dostawy ciepłej wody użytkowej z uwagi na bardzo małe wartości mocy cieplnej zamówionej i bardzo duże straty przesyłu ciepła.

2.8 Możliwości wykorzystania kotłowni „KR-2” i „KR-3”

1. Ciepłownia KR-2 (zabudowania wraz z kominem), po jej zlikwidowaniu, nie jest traktowana w perspektywie 15÷20 lat jako potencjalne źródło ciepła dla odbiorców zlokalizowanych na terenie miasta Lębork. Budynki i instalacje ciepłowni KR-2 mogą zostać zlikwidowane.

2. Dawna kotłownia KR-3, zlokalizowana przy ul. Słupskiej (tzw. „Włóknolen”, obe­cnie przepompownia), zarówno aktualnie jak i w perspektywie 15÷20 lat nie jest traktowana jako potencjalne źródło ciepła dla odbiorców zlokalizowanych na terenie miasta Lębork. Budynki i instalacje dawnej kotłowni KR-3 mogą zostać zlikwidowane.

2.9 Budowa lokalnych systemów ciepłowniczych

1. Na obszarze miasta zakłada się budowę 2÷3 lokal­nych systemów ciepło­wniczych (l.s.c.). W pierwszej kolejności należy analizować możliwość budowy takich systemów w rejonie bilansowym nr VI („Lębork Wschód”), gdzie wytypowano dwa obszary, na których możliwa jest lokalizacja l.s.c.

2. W przypadku pojawienia się nowego inwestora lub pojawienia się znacznego wzrostu zapotrzebowania na ciepło i energię elektryczną w zachodniej części rejonu bilansowego nr VII lub w rejonie nr I, możliwa jest lokalizacja nowego źródła ciepła w rejonie dawnej kotłowni KR-3 (aktualnie przepompownia). W przypadku budowy nowego źródła ciepła muszą zostać dotrzymane stosowne wymagania techniczne i ekologiczne.

3. Przebieg tras sieci cieplnych, określenie optymalnych średnic i kosztów inwe­stycji oraz analiza techniczno-ekonomiczna decydująca o wyborze wariantu budo­wy lokal­nych systemów ciepłowniczych powinny być przedstawione w planach przedsiębiorstw energetycznych.

4. W ramach budowy lokalnego systemu ciepłowniczego należy w miejsce likwido­wa­nych kotłowni węglo­wych (o ile, takie będą zlokalizowane w rejonie zasięgu sieci cieplnych) zainstalować kolektory przyłączeniowe lub węzły cieplne wypo­sażone w urządzenia automatyki pogodowej, regulatory różnicy ciśnień i prze­pływu oraz liczniki ciepła.

5. Urządzenia do pomiaru zużycia energii cieplnej powinny zostać zainstalowane u wszystkich odbiorców energii cieplnej podłączonych do l.s.c.

Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe dla miasta Lębork

2.10 Modernizacja indywidualnych kotłowni

W scenariuszach obejmujących modernizację indywidualnych kotłowni lokalnych przyjęto następujące założenia:

1. Wyeksploatowane kotłownie węglowe (przewidziane do likwidacji ze względu na stan techniczny kotłów) należy poddać modernizacji z uwzględnieniem następują­cych rodzajów paliwa:

• gaz ziemny GZ-50 - na całym obszarze miasta, szczególnie w rejonach bilansowych nr I , II i VI;

• biomasa (granulat) i biodiesel - na całym obszarze miasta;

• biomasa (odpady drzewne, rośliny energetyczne) - w rejonach bilansowych nr II, III, IV, V, i VI;

• energia elektryczna (pompy ciepła) - na całym obszarze miasta;

• olej opałowy - na całym obszarze miasta o ile nie można zastosować odnawialnych źródeł energii, a także jeżeli rachunek ekonomiczny wskazuje na celowość takiego rozwiązania;

• węgiel lub koks spalany w nowoczesnych kotłach węglowych o wysokiej sprawności - na całym obszarze miasta, poza centrum miasta, jeżeli nie można zastosować innych źródeł ciepła lub jeżeli rachunek ekonomiczny wskazuje na celowość takiego rozwiązania.

O wyborze paliwa każdorazowo powinna decydować przeprowadzona analiza techni­czno-ekonomiczna inwestycji.

2. Kotły lub urządzenia grzewcze do modernizowanych kotłowni należy dobrać w oparciu o faktyczne zapotrze­bowanie na ciepło ogrzewanych obiektów. Zapotrze­bowanie na energię cieplną ogrzewanych obiektów należy określić przepro­wadzając specjalistyczne opracowania tzw. audyty ener­getyczne. W pierwszej kolejności dotyczy to obiektów mieszkalnych wieloro­dzinnych i obiektów użyteczności publicznej.

3. W przypadku istniejących małych kotłowni węglowych stosunkowo nowych (5÷7 lat eksploatacji), lub w których wymieniono niedawno kotły na nowe również węglowe, zakłada się możliwość ich dalszej eksploatacji w okresie do 5÷7 lat o ile nie będzie realna ich konwersja na biomasę lub zamiana na inne odnawialne źródło energii.

2.11 Możliwości pokrycie potrzeb cieplnych z odnawialnych źródeł ciepła

1. Na podstawie przeprowadzonej oceny zasobów biomasy, należy stwierdzić, że na terenie gminy Lębork oraz kilku sąsiadujących gmin istnieją bardzo duże zasoby biomasy (drewno, odpady drzewne, sprasowana słoma). Przyjęto założenie wyko­rzy­­stania tych zasobów jako paliwa dla celów produkcji ciepła.

Na terenach sąsiadujących z miastem Lębork (gmina wiejska Nowa Wieś Lębor­ska, Cewice) występują stosunkowo duże ilości terenów leśnych oraz pól uprawnych, co gwaran­tuje pozyskanie dużej ilości różnego rodzaju biomasy. Występują również tereny, które mogłyby być wykorzystane do zrealizowania pól z „energety­cznymi lasami”, tj. szybko­rosną­cymi gatunkami wierzby, która jest biopaliwem wysokiej jakości.

2. Potencjalne zasoby energetyczne biomasy „twardej” (drewno, zrębki, odpady drzew­ne itp.) bez upraw energetycznych dla gminy wiejskiej Nowa Wieś Lęborska oraz gmin: Cewice, Linia i Łęczyce licząc łącznie wynoszą ponad 950 TJ (patrz tabela). Najbardziej zasobne w ten rodzaj biomasy są gminy Łęczyce i Cewice.

Gmina	Zasoby biomasy w TJ/rok
		tzw. „miękka” (sprasowana słoma)	tzw. „twarda” (drewno, odpady drzewne)
Linia	75÷80	120÷125
Łęczyce	100÷105	325÷330
Nowa Wieś Lęborska	170÷175	210÷215
Cewice	70÷75	285÷290

3. W perspektywie 2÷3 lat zakłada się znaczne zwiększenie wykorzy­stania energii słonecznej (głównie kolektorów słonecznych), dlatego należy w przypadku budo­wy nowych obiektów preferować (promować) tego typu rozwiązania. W warun­kach lokalnych można tworzyć instalacje helioe­ner­getyczne w obiektach publi­­cznych np. w szkołach, halach sportowych itd. do podgrzewania wody użytkowej.

W przypadku domków jednorodzinnych, optymalnie obliczona instalacja kole­kto­rów słonecznych pozwoli na zaoszczę­dzenie ok. 50 do 60 % rocznego zapotrzebo­wania na energie cieplną do podgrzewania c.w.u. Wykorzystując energię słone­czną w okresie od maja do sierpnia można uzyskać taką ilość ciepła, która pozwoli na pełne zabezpieczenie przygotowania c.w.u. w tym okresie.

4. Udział energii ze źródeł odnawialnych w ogólnym bilansie energetycznym miasta Lębork w perspektywie do roku 2020 może osiągnąć wielkości bliskie 20-25%, tj. znacznie powyżej granicy przyjętej w „Założeniach polityki energetycznej Polski do 2020”.




• 2.12 Scenariusze zaopatrzenia miasta Lębork w paliwa gazowe

1. Aktualne zapotrzebowanie miasta Lębork na gaz ziemny GZ-50 dla celów byto­wych wynosi w granicach 1.45 mln Nm³/rok i w perspektywie do roku 2020 utrzyma się na tym samym poziomie.

2. Zapotrzebowanie miasta na gaz ziemny GZ-50 dla celów przygotowania c.w.u. aktualnie wynosi w granicach 1.66 mln Nm³/rok i w perspektywie do roku 2020 będzie stopniowo maleć osiągając wartość ok. 1.45 mln Nm³/rok.

3. Zapotrzebowanie obiektów mieszkalnych w Lęborku na gaz ziemny GZ-50 dla celów grzewczych aktualnie wynosi w granicach 1.62 mln Nm³/rok. Do roku 2020 zapotrzebowanie to znacznie wzrośnie i osiągnie wartość ok. 1.95 mln Nm³/rok.

4. Zapotrzebowanie łączne obiektów mieszkalnych w Lęborku na gaz ziemny GZ-50 (dla celów bytowych, przygotowania c.w.u. i c.o.) wynosi aktualnie w granicach 4.75 mln Nm³/rok. W perspektywie do roku 2020 zapotrzebowanie to praktycznie nie zmieni się i będzie wynosić ok. 4.80 mln Nm³/rok.

5. Przepustowość istniejącej na terenie miasta Lębork stacji redukcyjno-pomiarowej pierwszego stopnia (SRP-I°) jest wystarczająca dla zabezpieczenia aktual­nych potrzeb odbiorców.

6. Przepustowość istniejącej na terenie miasta sieci gazowych średniego ciśnienia oraz stacji redukcyjno-pomiarowych drugiego stopnia (SRP-II°) zape­wnia pokrycie zapotrzebowania na gaz ziemny aktualnie korzystających z syste­mu odbiorców.

7. Aktualnie sieć gazowa niskiego ciśnienia nie zapewnia całkowitego pokrycie zapotrzebowania na gaz ziemny odbiorców do niej podłączonych.

8. Niezbędne jest wybudowanie na obszarze miasta systemu sieci gazowych średniego ciśnienia w układzie pierścieniowym tak, aby system ten gwarantował pełne i niezawodne zaopatrzenie odbiorców w gaz ziemny GZ-50. Konieczne jest również wybudowanie drugiego odcinka sieci średniego ciśnienia od stacji redukcyjno-pomiarowej pierwszego stopnia (SRP-I°) „Mosty” w rejon ul. Abrahama celem przejęcia odbiorców przemysłowych (zakład „FARM FRITES POLAND”) i odbiorców z rejonów bilansowych VII i VIII oraz odciążenia istniejącej sieci średniego ciśnienia i stacji redukcyjno-pomiarowych drugiego stopnia.

9. Po wybudowaniu bloku energetycznego opalanego gazem ziemnym w ciepłowni KR-1, zapotrzebowanie na gaz ziemny wzrośnie o ok. 4.8÷5.0 mln Nm³/rok. Łączne zapotrzebowanie miasta na gaz ziemny będzie zależne od przyjętego wariantu rozwoju gospodarki skojarzonej na terenie miasta i będzie wynosiło dla roku 2020:

• dla wariantu I (maksymalny udział paliwa gazowego) ok. 24.3 mln Nm³/rok;

• dla wariantu II (ograniczony udział paliwa gazowego) ok. 18.8 mln Nm³/rok;

• dla wariantu III (minimalny udział paliwa gazowego) ok. 13.7 mln Nm³/rok.

10. Maksymalne godzinowe zapotrzebowanie na gaz ziemny odbiorców zlokalizo­wanych na terenie miasta Lębork aktualnie wynosi w granicach 2500÷2900 Nm